NAVENDA NUÇEYAN
Berî ku artêş di destpêka sala borî de desthilatê ji hukûmeta sivîl li Myanmarê bigire û bi hezaran kes kuştin û girtin, Hnin Si jiyanek aram li bajarê Dawei li başûrê welêt kêfa xwe dikir. Ji ber ku artêş hewl dide dijberiya berfireh a li dijî desthilatdariya xwe bitefîne, zextên li ser ciwanên ku bingeha berxwedanê pêk tînin kirine hedef. Zêdekirina barê ku li pêşiya ciwanên Myanmarê ye, aboriya welêt têk diçe, û xewnên wan ên hînbûna perwerdehiya xwe winda dibin.
Tevî ku artêşê heta niha zêdetirî 2,200 kes kuştine û zêdetirî 15,000 kes di tepeserkirina tevgera demokrasîxwaz de girtine jî, hin komên xwepêşander berdewam xwepêşandanên aştiyane dikin. , rêberê xwepêşanderê li bajarokê Launglone yê Tanintharyi ku hefteyê çend caran beşdarî mîtîngan dibe, Raymond got “Em di van demên tevlihev, xeternak de jî protesto dikin,”
Berî darbeyê, Raymond plan kiribû ku li derveyî welêt bixwîne; niha, ji bo ku neyê girtin ji cihekî bi cih digere. Koma wî ya protestoyî xwe dispêre bexşeyên civakê da ku hewcedariyên xwe yên bingehîn bi cih bîne, lê di demek ku bihayên kelûpelan zêde dibin, nirxê qezaya kyat û aboriyek fermî ya reş, ew bi zorê dikarin daneya xweya desta zêde bikin an benzînê bikirin da ku motorsîkletên xwe bikarbinin. Carinan têra xwarinê jî nakin; carinan, neçar in ku li daristanê belav bibin da ku ji leşkerên leşkerî dûr bikevin.
Gelek ciwan jî tevlî berxwedana çekdarî bûne. Thar, 32, Adara borî ji Myeik reviya û çû devereke rizgarkirî, piştî ku çar kamyonên serbazî dora ofîsa ku wê wek rojnamevan lê dixebitî dorpêç kirin dema ku ew tê de xwe vedişart. Di wê demê de, artêşê zextên xwe yên li ser medyayê zêde dikir. Bi giştî ji derbeyê heta niha zêdetirî 130 rojnameger hatine girtin. Ji ber ketina înternetê ya nebaş, Thar nikarîbû rojnamegeriya xwe ji herêma rizgarkirî bidomîne, li şûna wê bi komek berxwedanê ya çekdar re wekî bijîşk perwerde kir. Di meha Nîsanê de, ew li eniya şer a li nêzî gundê xwe hate bicihkirin. Thar got “Min bihîst ku bavê min di nav nivînan de nexweş bû, lê min nekarî wî bibînim. Ez bi rastî xemgîn bûm, lê min xwe teşwîq kir ku ez ji bo armancek mezintir xizmeta mirovan dikim, ”
Di heyama du salên borî de, çendîn raport li ser kuştina zarokan ji aliyê hêzên rejîmê ve bi tohmeta girêdana bi girûpên berxwedanê re bûn hat amadekirin. Sala borî, komîta Neteweyên Yekbûyî hişyarî dabû ku bi qasî 382 zarok ji alîyê artêş û hevalbendên wê ve hatine kuştin, û 142 zarok jî ji derbeya du salan berê hatine îşkence kirin. Pevçûnên li Myanmarê di Mijdara sala borî de nîv milyon zarok ji cih û warên xwe kirin, li gorî texmîna Save The Children, ku hejmara herî zêde li Herêma Sagaing, Kayah û Kayin heye. Enstîtûyên perwerdehiyê li gelek deverên welêt, di nav de Dewleta Chin û Herêma Sagaing, ji ber şert û mercên tevlihev girtî mane.
Yên din, mîna pirtûkxanevanek 32-salî yê çerm bi navê Tayzar San, xwe li bajaran vedişêrin, xwenîşandanên nepenî organîze dikin, drav didin karkerên grevê û stratejiyê dimeşînin. Xortekî ku demekê wextê xwe yê vala di nav pirtûkan de derbas dikir – bi gelemperî romanên evîndar ên Burmayî wekî belavokên siyasî yên nefikirî.
Di metirsiyê de çarenûsa welatekî 55 mîlyon mirovî ye ku demekê dixuye ku ew di rê de ye ku bibe dewleta nîv-demokratîk a herî nû ya Asyayê, neteweyek li ser xaçerêya Hindistan û Chinaînê ku bi çavkaniyên xwezayî dewlemend e, ku ji bo veberhênerên biyanî wekî bazarek sînor tê hesibandin û bingehek di hewildanên bi pêşengiya Dewletên Yekbûyî de ji bo dijberiya hêza Chineseînî li Asyaya Başûr. Ew yek ji beşên herî xwîndar e ku hîna di têkoşînek dehsalan de ye ku ji rêzek dîktatorên leşkerî yên ku hin ji dirêjtirîn şerên navxweyî yên cîhanê meşandine, bi mîlyonan mirov koçber kirine û çend nifşan berbi xizanî û xewnên têkçûyî dane.
