NAVENDA NÛÇEYAN
Ezê keça dilovan, çeleng û Koçer vebêjim. Min ŞEHÎD SİLAV di sala 2002’yan de naskir, heta sala 2008’an hema bije em her qada têkoşînê bi hevere man. Min di kesayeta Şehîd silav de pirsa ji xwe kir evbû. Gelo, çiya çiqas mirovên bedew diafirîne? Afrandina van bedewiyan tenê me berbi rastiyeke ve dibe, me berbi çîrok û destanên di xeyalande hatin dirsandin dibe, ew çîrok û destanên dayîka xwedevendane. Ew çîrok û destan serpêhatiya keçên çeleng û şerker bi me dide nasîn. ŞEHÎD SİLAV yek ji zaroka di nava van çîrok û destanande ji dayîk dibe û çavên xwe li jiyanê vedike. Bi eslê xwe ji sêrtê bû. Di nava malbetek koçber de mezin dibe û li koçeriyê li peyî jiyanê ve bazdide. Di nava nêvenga koçeriyê de xwe dibînê û dest bi pirsan dike koviya çiyan. Pirsên xwe weha dixe rêzê û pêde diçe keça çeleng. Jiyan çiqas bedel dixwaze, çiqas zorî û zehmetiyan dixwaze? Tişê dihêle ku ew ber bi van pirsan ve biçe hene, ewjî evin. Ew gelek rojên ber germahî, şilî, seqemî, bager, bahozan ve tije jiyan dike. Ew rojên tîbûn, birçîbûn, pê xasî, hwd li peyî xwe dihelê û dengê qêrîna Zîlan wê bi ber xwe ve dikişîne. Biryara xwe li ser du hîmên esasî dide. Yek dîlgirtina Rêbertî û ya din jî çalekiya Şehîd Zîlan e. Jiyana mirovên li Koçeriyê jiyan dikin, ji bandora pergalê qut û serbixwene. Di kesayeta Şehîd silav de kesayeta serbixwe hebû. Ew di nava hembêza zozanan de weke ew kulÎlka ne bahoz, ne bagerê dinase serê xwe bilind dike û mezin dibe. Şehîd Silav li hember hemû bager û bahozên civakî serî radike û bawer dike çiya warê evÎnê, hebûnê ye. Sala 2000’an tevlî nava tevgera azadî dibe. li gelek qadên têkoşînê dimînê û îsrara xwe ji bo çûna qadên bakur e. Ji bo ku derbasî qadên şer têde xorte bibe gelek hewildan dide û herî dawî roja li hêviyê bû ew roj hat keça Koçer ber bi bayê zozanan ve dikeve rêwîtiyê.
Piştî perwerde di Akedemiya Şehîd Bêrîtan dibîne û düzenlema wê ji bo qada Dêrsimê çêdibe. Êdî bihara 2006’an dibe bihara hêvî û daxwazên rêheval û keça çeleng. ŞEHÎD SİLAV bi rêhevalên xwe re dikeve rêwîtiya buye xewna tevahî hevalan û berê xwe dide ava munzuran. Lê ji ber hinek sedeman heta herêma Serhedê diçe û li wir cardin vedigerin başur. Ev vegerandin gelek bandora xwe li ser ŞEHÎD SİLAV dike. Lê ji bo ku careke din xwe amede bike hêviyên xwe qut nake û di bihara 2007’an de vê carê xwe ji çûna herêma serhedêre amede dike. Her çiqas di quncikê dilê xwede Dêrsim dabû pêçandin jî lê li ser esasê pêwîstiyê tevgerê xwe amede dibîne ji bo herêma Serhedê. Bi taybet çiyayê tendûrekê evîna xwe di dilê keça çeleng de dineqişîne. Em bi hevre ketin rêwîtiya zozanên Serhedê. Zozanên di her dengbêjiyê de xwedî bedewî û hêjayî dîtinê ne. Tevî ku xwendina ŞEHÎD SİLAV nînbû lê roja min ew naskir û şûnde ti roja xwe bê xwendin û nivîsandin derbas nedikir. Ji ber ku heyrantiya wê ji bo xwndin û nivîsandinê hebû.
ŞEHÎD SİLAV çiyayên kurdistanê Ji bo xwe ne tenê kiribû dibistana xwendin û nivîsandinê, berûvajî vê çiya ji bo ŞEHÎD SİLAV çavkaniya hemû bedewiyên jiyanê bû. Gelo çine ev bedewiyê jiyanê? Hevaltî, diristbûn, bêhesab tevlîbûn, heskirina mirovan û mirovan xwe kedê re hunandine. Lê netenê evbûn bi hezaran peyîvên di nava xwede çawa jiyankirinê dide fêrkirin hatibun rêzkirin di dil, hest û hişmendiya ŞEHÎD SİLAV de. Em di nava têkoşîndê de gelek salan bi hevre man û gelek rojên tiji heskirin me bi hev dane nivîsandin. Lê rojên ku hîne li benda mebûn jî di nîvîde man. Ji ber ku êdî ŞEHÎD SİLAV biryara li xakirina ala ku li ser milan di bin tilîliyên dayîkdan de li ba dibe dabû. Li ser vî esasî di sala 2008’an de di encama operasyonê de li gel Ş. Sîdar û Dicle tevlî nava karwanê şehîdan dibe. Ew bi Zîlan re bû heval bû girêdan, bû dengê dilê zarokên welatê xwe. Kuviya çiyan navê xwe li ser kevirên ji pêtên agir çêbûne nivîsand û gulek din li ser xaka welatê min hate çandin.
ŞEHÎD SİLAV wê her tim di dilê min de weke kuviya çiyan, weke kulîlka zozanan, weke keça koçer, weke tiyê evîndara çiya, weke Silava rojê silav dike, weke hevalên xwe silav dike, weke silava hevaltiyê di her dîtinekê de di her veqetînêke de û di her hevdîtinêke de jiyan bike. Bila çavê te li pişt nemîne, bila dilê te bi şabûna xakêre bikene, ji ber tu di bin dengê tilîliyên dayîkan de û bi hezaran destên ji bo te li jor de rabubunde hate veşartin li xaka jê dayîk bubu rêhevala min Silav Koçer Dêrsım.
