NAVENDA NÛÇEYAN-
Carnan di dema pevçûnekê de, dema ku tu nêzîkî mirinê dibî, awira hevalê te yê li kêleka te ye ku baweriyê dide te. Carinan serê gerîllayekî ku nefesa xwe ya dawî distîne datîne ser çokan, li çavên te dinêre, nefesa xwe ya dawî dicivîne û gotina wî ya dawî di navbera lêvên wî de derdikeve û dibêje “xem neke”. Evîn di van gotinên dawî de veşartiye.
Ji Rojnivîsa Sara HOGIR RIHA
“HEZKIRIN”
Hezkirin çi bû? Evîn çi ye, evîndarbûn çi ye? Ma min qet jê hez kir, ma ez qet evîndar bûm? Ez vê nizanim, lê carinan min digot qey ez hez dikim, ez evîndar im.
Her çiqas ez tiştên ku min berê jiyaye nikarim binav bikim jî ez bawer dikim ku tiştê ku min niha li çiyayan dît ‘evîn’ bû.
Belkî ev bû ya ku ez di tevahiya jiyana xwe de lê geriyam. Ez li evînê digeriyam. Ez li evîna pak, bêberamber digeriyam. Ez li evîna ku nehatiye qirêjkirin û ya jidil digeriyam. Ez li mirovên ku ne li gorî berjewendiyan bûn, yên ku bêyî ku li berdêlê tiştek hêvî bikin, hez bikin û li cihên ku mirovên weha lê dijîn digeriyam.
Ez rastî gelek evînên sexte hatim. Min çend caran xwe xapandiye? Min xwe îqna kir ku ez çiqas jê hez dikim û jê dihatim hezkirin. Çi heyf e. Ew hemû ji bo tiştekî bûn. Dema ku ew tişt qediyan her tişt bi dawî bû.
Divê evîn ne biqede, ne kevin bibe, ne xira bib. Hezkirinên min ên heta niha her tim wiha bûn, her tim li cihekî bi dawî bûn. Her tim li cihekî kevin dibû.
Li çiyayan bû ku min bi rastî hîs kir ku ez jê hez dikim û yekem car dihatim hezkirin. Cara ewil min di damarên xwe de, di kûrahiya dilê xwe de tiştekî wisa germ hîs kir. Cara yekem evîneke bêberamber û pak sînga min dagirt. Min hez kir, êdî min ji mirovan hez kir. Min ji mirovên ku bêyî ku li hêviya tiştekî bin, bêyî ku tiştek bixwazin bimirin hez dikir. Min ew êdî dîtin. Min mirovên ku ez jê hez dikim dît. Yên ku herî zêde layiqî hezkirin û evînê bûn ew bûn. Ev mirovên beyî ku tiştek hebe û tiştek hêvî bikin, dikarin hez bikin û bên hezkirin. Tenê evîna wan dikaribû bê berdêl be, tenê evîna wan dikaribû bê bendewariyek pak û zelal be. Û min dikaribû bê şert û merc ji wan hez bikim, ez tenê dikarim ji wan hez bikim.
Evîn;
Carinan di dema pevçûnekê de, dema ku tu nêzîkî mirinê dibî, awira hevalê te yê li kêleka te ye ku baweriyê dide te. Carinan serê gerîllayekî ku nefesa xwe ya dawî distîne datîne ser çokan, li çavên te dinêre, nefesa xwe ya dawî dicivîne û gotina wî ya dawî di navbera lêvên wî de derdikeve û dibêje “xem neke”. Evîn di van gotinên dawî de veşartiye.
Carinan tu di nav berfê de yî. Serma gihaştiye heta hestiyê te. Dest û lingê te cemidî ne. Rêhevalek pişta xwe dide te, tu xwe bi bêhna wî germ dikî. Belkî evîn ev bêhn be.
Carinan kenê gerîllayan çiyayan dihejîne. Carinan henekek sar e. Carinan hevok e, carinan peyvek e. Beriya her tiştî, ew bebefamber e. Ji vê jî bêhtir ew paqij û saf e.
Ez li vê digeriyam û min li çiyayan dît. Tenê li çiyayan mirov dikarin wisa ji hev hez bikin. Evîna rast evîna gerîlayê ku ji dilê wî pê ve tiştekî din nîne. Ji ber ku gerîla ji hezkirina xwe pê ve tiştekî din nîne û ji bilî hezkirina xwe nikare tiştekî bide. Tenê hebûna wî ye. Lema jî evîna xwe safî dike. Tu tişt nikare evîna wî qirêj bike.
Ji ber vê yekê evîna gerîla pîroz e. Evîn hêzek e. Ew diyardeyek e ku hêz dide. Ew evîn e ku dihejîne, mirovan dide kirin û wan dide jiyandin. Şert û mercên herî dijwar bi hezkirinê re tên tehemûl kirin. Her dem ew evîn e ku meriv li hember birçîbûn û tîbûnê berxwe dide. Hûn şert û mercên herî hovane radigirin ji ber ku hûn jê hez dikin; Hûn bi evîna reş li ber tofanê li ber xwe didin. Ew evîn e ku te di nav çiyayan dide meşandin.
Ew evîn e ku we di kêliyên herî westiyayî de dihêle tu gav bavêjî. Ew evîn e ku xewa te ya di berfê de dixemilîne. Her tişt bi evînê dest pê dike. Ger hûn hez bikin hûn ê têr bibin, heke hûn hez bikin hûn ê ragirin, heke hûn hez bikin hûn ê li ber xwe bidin, wekî din dê her tişt bêtehemûl be. Hezkirin li çiyayan her tişt e. Xwedê hezkirine li çiyan e. Yekane piştgirî, yekane hêz, yekane afirîner hezkirin e.
Saît Faîk got, “Her tişt bi hezkirina mirov dest pê dike.” Li çiyayan jî wisa ye. “Her tişt bi evînê dest pê dike”
Wî evîna di dilê me de çiqas xweş anî ziman. Evîn ji roja ku ez tevlî bûm heta naha qîbleya min e. Tevî hemû kêmasiyên me jî hezkirina gerîla… Wek nan û avê. Xwedayê min PKK qibleya min evîna gerîla ye. Ez ê bi hezkirina mirovan evîna mirovan li hemû cîhanê belav bikim. Ez ê ji bo evînê şer bikim.
Ji bo evîna pîroz jiyan kirin û bi dilxwazî mirinê hembêz kirin…
Ma li şûna yek kesî, hezkirin û hembêzkirina bi mîlyonan qîmettir çi heye…
“HER TIŞTÎ BI EVÎNÊ DAYÎNA DASPÊKIRIN”
Rêheval silav û rêz
13/09/2018
Maxmur
