NAVENDA NÛÇEYAN – Ji Pênûsa Ciwanan
“Berxwedana Zindana 14’ê Tîrmehê ne tenê wekî berxwedanek, lê di heman demê de wekî îfadeya herî bihêz a îradeyek bêdawî, biryardariyek bêhempa û hişmendiyek veguherîner di dîroka me de cihê xwe girtiye. Şehîd Xeyrî Durmuş, Şehîd Kemal Pîr, Şehîd Alî Çîçek û Şehîd Akîf Yilmaz – van çar şoreşgerên mezin, bi şehadeta xwe di rojiya mirinê de, wateya îradeyek, hişmendî û fedakariyê di têkoşînê de nîşanî me dan. Wêrekî û fedakariya wan delîla herî xurt e ku meriv di rêya Rêber Apo de Apogeriyek rastîn be.
Ev berxwedana mezin ne tenê berxwedana laş e, lê ya ruh, hiş û biryardariyê ye. Îradeya bêdawî ya di rojiya mirinê de hatî nîşandan ne tenê berxwedanek takekesî ye; ew xuyangek civakî ya lêgerîna azadî, edalet û wekheviyê ye. Lehengên ku bi vê îradeyê û hişmendiyê çekdar bûne bi rêya ku Rêber Apo xizkiriye, bi meşaleyên xwe zîndanên tarî ronî kirin. Têkoşîna wan mîrateya herî mezin e ku ji ciwanên îro re maye.
Ciwan çavkaniya berxwedan û veguherînê ye, ku hişmendî û îrade tûj dibin. Îrade bi hişmendiyê tê xwedîkirin, û hişmendî jî têkoşînê mezin dike. Ciwanek bêhiş bi hêsanî winda dibe, belav dibe û nikare bigihîje armanca xwe. Lêbelê, ciwanek rêxistinkirî, hişmend û biryardar hemû astengiyan derbas dike, tariyê ronî dike û rêya azadiyê dimeşîne. Ji ber vê yekê, ciwanên Apoyî divê pêşî hişmendiya xwe ya şoreşgerî kûr bikin û agirê berxwedanê di hundurê xwe de zindî bihêlin.
Ciwanên îro ne tenê divê ji pirsgirêkên civakî re hesas bin; divê ew van pirsgirêkan jî hembêz bikin û çareseriyan pêşeng bikin. Li hember berjewendiya kesane û gendeliya ku ji hêla kapîtalîzmê ve tê ferzkirin, divê ciwan werin cem hev, hevgirtinê xurt bikin û xetek têkoşînê ya hevpar ava bikin. Amûra herî girîng di vê têkoşînê de şoreşek derûnî ye. Ji ber ku, wekî Rêber Apo got, “Kapîtalîzm Qujera Qastîk e” ye ku mirovan ji mafên wan bêpar dike, ew pergalek e ku mirovan parçe dike, li dijî hev dizivirîne û hevgirtinê hilweşîne. Bersiva herî mezin a vê yekê afirandina rêxistinek, tevgera ciwanan a hişmend, sosyalîst û komunal e.
Ciwanên sosyalîst ne tenê îdeolojiyek e; ew bersivek bihêz e li hember newekheviyên civakî, îstîsmar û zordariya ku ji hêla kapîtalîzmê ve hatî afirandin. Ev ciwan li ser hevgirtinê ava dibe û ji bo jiyana hevpar û azadiyê parêzvan e. Bi hundirînkirina nirxên sosyalîst, ciwanên Apoyî divê hem îradeya xwe û hem jî berxwedana civakî xurt bikin; divê ew vê ruhê di nav civakê de mezin bikin da ku têkoşîna azadiyê berfireh bikin.
Ciwanên Apoyî divê mîrateyên şoreşger ên mezin ên dîroka me qebûl bikin û vê mîrateyê bi awayekî ku li gorî şert û mercên îroyîn be, ber bi pêş ve bibin. Ev mîrat ne tenê bîranînek ji rabirdûyê ye; ew nexşerêyek e ji bo avakirina pêşerojê. Dema ku ev mîrat diparêzin, divê ciwan têkoşîna ji bo azadkirina civakê bi gavên nûjen, afirîner û biryardar xurt bikin. Ev ne tenê têkoşînek e, erkek pîroz e ku hêviya rizgariya mirovahiyê hildigire.
Di encamê de, şehîdên Berxwedana Zindana 14’ê Tîrmehê, ne tenê mîrateyek têkoşînê lê di heman demê de îradeyek bêdawî, hişmendiyek kûr û biryardariyek bêdawî li pey xwe hiştin. Ev mîrat rêya ciwanên Apoyî ronî dike. Divê ciwan mîrateyek rêxistinkirî biafirînin û xeta berxwedanê ya komunal li dijî tarîtiya kapîtalîzmê û bi pêşxistina hişmendî û îradeyê, bibin pêşengê têkoşîna azadiyê. Ji ber ku azadî tenê bi vê îradeyek bêdawî, hişmendî û giyanek sosyalîst mimkun e.
