Yek ji hevalên ku di berxwedana Sûrê de cih girtiye jî Ş. Hogir e. Ew hevalê ku di Dîroka Sûrê de jê re dibêjin General Maximus e. Di rojnivîskan de wisa derbas dibe. Hevalê ku nivîsandiye wî wekî General Maximus pênase dike. Heval Hogir havîna 2013’an li Akademiya Alî Çîçek bû. Pişt re, piştî perwerdeya leşkerî li wir, di bihara 2015’an de ji bo xwendina dewletê çû Amedê. Piştî ku diçe Amedê, demeke dirêj li Amedê kar dike. Hevalê Andok Amed di meha cotmehê de piştî ku diçe qadan wî li Sûrê bi rêxistin dike. Li ser navê ciwanan di fermandariya Sûrê de bû. Ji bo heval Hogir em hem di Dîroka Sûrê de hem jî bi çend hevalên ku ji Sûrê rizgar bûne re axivîn. Li ser berxwedana wî, kesayeta wî digotin. Bi rastî jî li Sûrê her kes matmayî ma. 45 rojan Mizgefta Kurşunlu girt û 45 rojan jî parast. Cihê ku pevçûnên ewil herî zêde lê qewimîn Mizgefta Kurşunlu bû. Dû re, piştî roja 64an, her dem ew yek dêrê heye, ew diçin wê dêrê. Hevalekî ku her tim li eniya pêş e. Ya ku ew jixwe di nota xwe de dibêje. dibêje; Di navbera me û dijmin de dîwarê tuwaletê heye. Heval ji me re dibêjin, vebûnek çêkin, me li ser navê vebûnê dîwarê di navbera hemam û tuwaletê de şikand, me ji tuwaletê heta hemamê vekir. Yanî hem rewşê vedibêje hem jî bi zimanekî pêkenok dinivîse. Ew jî dibêje: Em siwar in, em ber bi apociyê ve diçin, çi dibêje, li vir tunelek 30 kîlometreyî heye. Em digerin, em digerin, tunêlekî nabînin, heval jî dibêjin, nehêlin, vebûnekê çêkin, me bi navê vebûnê dîwarê di navbera tuwalet û hemamê de şikand. Ji ber vê yekê me vekirina hemamê çêkir. Ji ber ku di navberê de tenê malek heye. Tiştek ku derkeve holê tune ye, cîh tune.
Taybetmendiyeke wî ya wisa hebû, vegotineke wî ya jîr bû, zimanekî wî yê jîr bû. Ew bi rastî henekek şêrîn bû. Hevalan digotin û digotin: Heval Hogir ew qas birîndar bû, ew qas perçe xwarî bû ne diçû navenda tenduristiyê û ne jî tiştek, bi destên xwe parçe derdixist.
Hevalên ku hatibûn hevalê Hogir gelekî bi bandor bûn û bi şer, berxwedan, moral û coşa wî gelekî bandor bûn. Ew mîna generalekî bû. Di heman demê de hevalekî xwedî taybetmendiyên giştî bû. Di rojnivîska xwe de dibêje çûna te zû bû, ji bo me pir giran bû. Diviyabû te em tenê nehiştana. Digot heta ew li mizgefta Kurşunlu bû pişta me saxlem bû. Hevalekî ku heta dawiyê li ber xwe da cihê xwe neterikand bû. Di wî tiştî de jî hevalekî ku henekên xwe bi her kesî dikir, moral û motîvasyon dida. Heval berê xwe dide şehadeta xwe. Di roja 81. a berxwedanê de şehîd bû.
