NAVENDA NÛÇEYAN –
Nameya çalakvanê medenî û mafê jinan, Kawe Muzeferî ji bo Ferzad Kemanger…
Daha fazla bilgi için buraya tıklayın, mirovên ku demjimêrên jiyana Diyare insan wiha ava jiyanê ne, mirovên ku ji buhayên jiyanê fèm dikin û li gor gotina hemû mamosteyan ” ji bo civaka xwe, kesên bi kêrin ”.
Dema ez demek pir kurt di girtîgeha destvînê da desteser bûm, bi yek ji wan mirovan re ku bi rêkevt ew jî mamoste ye, nasiyariya min çêbû.
Ferzad Kemanger, ji wan mirovane ku dema li çavên wî dinêrî, bi hemû wateya xwe jiyanê hiss dikî. Werbêjî qet ji bo wî girîng nîne ku bi salan e di girtîgehê da ye û di bin sêdareya îdamê da dijî. Ferzad, weke çiyayên Kurdistanê azad e. Weke zarokên ku di hewşa dibistana wî de dilîzin, dilxweş e.
Derfetek kêm lê tecrubeyek pir giranbuha bû, demek kurt ku ez bi Ferzad re hevbend bûm. Li cîhekê ku mirovan ji bo biçûktirin pêwîstiyên wan, kêm û pûç dike, hatiye çêkirin. Ferzad ji bo jiyanê şer dike.
Bisiklet bisiklet, bisiklet bisiklet, bisiklet bisiklet, bisiklet bisiklet, bisiklet bisiklet. Mezun ku bilindahiya dîwarê girtîgehê nagehîje bejna wî. Belkî ew ruhiyeta azade ku desthilatxwaz şêwandine !?
Dema nikarin îmana Ferzad ji bo jiyanê dagîr bikin, difikirin ku laşê wî bêsrih bikin, berjewendiya parastina newekheviyên heyî wisa êqtidarê ji sirûşta insanî dûr xistiye ku fedakirina canê mirovan rek rekye. Ewqas ku mirinê li cîhê jiyanê teqdîs dikin, ewqas ku êdî işkenceya mirovan ji bo wan bûye îbadet.
Daha fazla bilgi jiyane ku berdewame û mirovên weke Ferzad in ku dibine mamosteyên wê. Mirovên ku kesên din hînî berxwedan û şoreşgeriyê dikin. Mirovên ku ji bo afirandina cîhaneka bê zordestî û hovitiyê têdikoşin. Mirovên ku çiraya hîviyê pêkirî dihêlin.
Di van rojan de, desthilatxwaz hovitiyê pêş dixin û tovê bêhîvîtiyê direşînin. Bîranîna mirovên weke Ferzad e ku hêviya ji bo jiyanê dubare didin jiyandin. Dema difikirim, mirovên weke Ferzad, Ebdulla, Behmen, Şîwa, Mensûre, Omêd, Sumeye, Ruzbêh, Şîrîn, Mecîd, Beharê û Nadir û bi sedan girtiyên din çawa liberxwe didin, hîn dibim ku la emir pah zira.
Herbend şerbeti tirs b hidavî de bidawî nabe, herçend zincîrên veşartî yên rojmirinê bê rawestan têdikoşin da koma me kêmtir bikin. Dîsan xeyalên wiha hene ku hê jî bihayê şerkirinê hebin. Carna dema bêhîvîtî irs tirs zal dibe, jixwe difikirim, gelo azadiyê buhayê ewqas êş û azaran heye? Gelo ramanên me buhayê tehemula ewqas nexweşiyan heye? Nizanim, çi hêzeke ku bi bîra min tîne: gelo bê azadî û bê xweziyên me wateyek ji bo jiyanê dimîne? Difikirim, ew hiş vakti nine ji xeynî wan dersan ku ji insanên weke Ferzad hîn bûme.
