HABER MERKEZİ – Rêdar Botan’ın kaleminde;
“Tarihte öyle anlar vardır ki asla unutulmazlar, bir de öyle kahramanlar vardır ki; bütün yüreklerde aynı duyguyu yaşar ve yaşatır.
Yaşatmak! Sahi, yüzyıllardır katledilen, unutulan bir halkı yaşatmak için ne yapılmalıydı, ve nasıl yaşanmalıydı? İşte bu pelerinsiz kahramanlardan bahsederken de nasıl yaşadıklarına bakmak gerekir. Çünkü Kurdistan’ın kadim toprağında verilen 52 yıllık kutsal savaş, Ana tanrıça kültürü ile canlanmış ve unutulmayan kahramanlarını doğurmuştur…
52 yıllık mücadelemiz içerisinde Ekim ayı müthiş destansı mücadele ayıdır. Bu ayda yaşanan fedakarlık ve kahramanlık, bugünlerin müjdecisiydi adeta…
“Savaşan Özgürleşir, Özgürleşen Güzelleşir”
Bu savaş, yitik bir halkın geleceğini belirleyecek ve özgür günlere gebe olacaktı. Yaşanan şehadetler ve fedakarlıklar dünyanın hiçbir yerinde görülmeyecek kadar sarsıcıydı. Çünkü onlar insanlığın beşiği olan Kurdistan halkının özgürlüğünü herşeyin önüne katmış ve sadece bunun için yaşamışlardır. Lanetin ve ihanetçiliğin kol gezdiği kutsal topraklarda, kutsal savaşlar verilmeliydi ve öylede oldu. Karanlık dehlizleri parçalayan, özgür yaşamın ısrarcısı olan bir aydınlık meşalesiydi onlar.
Onlar; Beritandı, Azimeydi, Doğa Viyandı, Asya’ydı, Rojger’di, Rojhat’tı, Erdal ve daha binlercesiydi… Bir Ekim ayında parçaladılar karanlığın dehşet saçan yüzünü. Verilen savaş ve fedakarlık özgür yaşamın yaratıcısıydı. Ondandır ki Beritan yoldaşın “Savaşan Özgürleşir, Özgürleşen Güzelleşir” sözü.
Kutsal topraklarda özgürlük savaşı yürüttükce güzelleşiliyordu. Çünkü ihanet, kadim ülkenin, yiğit evlatlarına yakışmıyordu. Ana Tanrıça kültürünün geliştiği bu ülkede erkek egemen zihniyeti hakim olmamalıydı. Olursa ölüm, ihanet, teslimiyet… Dur dedi Beritan yoldaş, bu Yaşamı kirleten zihniyete. Ve en üst düzeyde mücadele yürüttü. Önderlik gerçekliğinde en fazla yoğunlaşan ve bütünleşen de o oldu. Ondandır ki gerillada kısa yaşamına büyük zaferler sığdırdı. APOCU yaşamın somutlaşmış halidir Beritan’nın yaşamı, Önderlikte buldu özgür yaşamı. Gördüğü oranda anladı ve uyguladı. Kadın özgürlük çizgisini yaşamın her anında yaşattı. Ve hiçbir zaman taviz vermedi yaşamı kirletenlere. Ona inat mücadele etti önderlik çizgisinde… Yaşamı, özgür yaşamın örneklerinden oldu. Tüm geriliklere karşı özgürlüğün savunucusyudu o. Güney savaşlarında, özgür kadın olmanın sorumluluğu ile en ön saflarda yerini aldı. ihanet ve teslimiyete karşı, asilliğinden ödün vermeden zılgıtlar eşliğinde kanatlandı uçurumun zirvesinden. Beritan yoldaşın yaptığı bu eylem, özgür kadın ordulaşmasını yarattı, ve binlerce Beritanlar getirdi kendisiyle.
Sonrasında yine kadınlar öncülük etti bu direnişe. Beritan’nın takipçisiydiler onlar. Savaşmak ve özgürleşmek için vardılar. Kutsal toprakların lanetli toplumunu özgürleştirmek için dirhem dirhem veriyorlardı özgürlük savaşını…
Kurdistan tarihi yeni başlangıçlara gebeydi. Tarih acaba biliyor muydu bu kahramanlıkların sergileneceğini? Bunu Bilmek zor ancak tarihin bunlara tanıklık ettiği bir gerçekti. Çünkü Tarih hep direnenleri yazar.
Bu direnişin bir parçasıydı Gurbetelli ersöz. O, bir çağrıdır özgürlüğe. O, kadının bağrından ana tanrıçanın bereketine akan bir kadın yüreğidir. Yaşamı boyunca hep hakikati dillendirdi Gurbetelli. Üniversite yıllarından tutalım, gerilla yaşamına kadar sürekli savundu kutsallığı ve savundukça kutsandı Kurdistan’ın görkemli dağlarında.
O, özgürlüğü, pratiği ve bilinciyle anı anına hissederek yaşardı. Anlam yüklüydü her anı. Resmediyordu kalemiyle karanlıkta kendini gizleyen düşmanı. Deşifre ediyordu sinsilerin, Kürtler üzerinde ki planlarını. Onun bir kalemi vardı bir de silahı, sıkı sıkıya sarılmıştı her ikisinede. Çünkü o bir gazeteci, bir gerilla ve öncü bir kadın militandı. Şöyle söylemişti düşmanın saldırılarına karşı; “Bu ateş sizide yakar!” ve yürüdükçe yandı düşman. Mücadele dolu yaşamı Ekim ayında sonsuzlaştı, tarih 7 Ekim 1997 yılını gösterdiğinde, KDP gericiliğine karşı verilen savaşta sonsuz yolculuğuna çıktı.
Yine ekim, yine bir Şehadet… Yine kahramanlık ve destansı bir mücadele…
Kurdistan coğrafyası her zaman etkileyici olmuştur. Alıp bastımı seni bağrına güzelliğin eklenir o dağlara ve sonra kuşlar, ağaçlar ve şelaleler eşlik eder senin eşsiz yaşamına…
Tarih durmayan bir nehir gibi akmaya devam ediyor. Ve beraberinde getiriyor olacakları. Yine kızgın bir savaş dönemi. Artık yok etmek istiyor zalim dehakın temsilcileri, bütün teknolojisi ile saldırıyor özgürlük savunucularının üzerine. Ancak nafile, çünkü verilen mücadele insan üstü bir irade ile gerçekleşiyordu. Ve hiçbir teknoloji baş edemiyordu onların iradesi karşısında. Bu özgür yaşam ısrarcılarından birinin adı da Doğa Viyandı.
Doğan Viyan, özgürlük uğruna atan kalbi, Onu, özgürlüğün mekanı olan dağlar ile buluşturmuştu. Yaşamı boyunca sürekli arayışçı olması, hakim sisteme karşı bir başkaldırı arayaşıydı. Ve başkaldırdı öncülerinden öğrendikleri ile. Hakikatin izinden gitmek gerekiyordu doğruya ulaşmak için. Doğa Viyan’da kararlı ve azimli duruşuyla girdi bu hakikat arayışına. Katıldıkça özgür yaşama, dağların, kuşların, çağlayanların diliyle doğanın gizemine süzüldü. Ve aşık oldu büyüdüğü toprakların güzelliğine. Bu aşk onda fedailiğe dönüştü. Çünkü aşkı ülkesine, halkına ve yoldaşlarınaydı. Bu sebepten gittiği heryerde her işi aşkla, emekle ve sevgi ile yaptı. Yaşamda da fedakarlığı ve öncülüğü her zaman kendi sorumluluğu olarak gördü. Özgür kadın çizgisinden etkilendi bunun takipçisi oldu. Amansız bir savaş yürüttüğü Kurdistan dağlarında bir Ekim ayında ölümsüzleşti Doğa Viyan…
Ölümsüzleşmek..!
Ölüm ve yaşam arasında ki diyalektiği nasıl kurdular? Ölümden yaşamı nasıl yarattılar? APOCU felsefenin özünde buluştular hepsi. Bir ses, bir türkü ve gençlerde durmayan isyanın adı oldular…Rojhat, Erdal, Asya Ali ve Rojger Hêlîn… Onlar Zilan çizgisinden gelen ölümsüz komutanlardı… Yürüdüler üstüne üstüne yıllardır yaşanılan katliamların hesabını sormak için. Ve patladılar düşmanın kalbinde, en benim dediği yerde…
Kürt halkına diz çöktürme politikası uzun süredir devreye girmiş, ve özel savaş yöntemlerinden her türlü saldırıya kadar Kürt halkının imhası ve inkarı gerçekleştirilmeye çalışılmıştır.. Her gün gerilla bitti diyenlere inat çoğaldılar, ve kutsal dağlardan yola koyuldular, işgalcilerin merkezine doğru. Akıllarında bir intikam yemini, türkülerinde özgürlük marşları, yürüyüşlerinde, ölümsüzlüğün diyalektiği. Ve bir Patlama..! Tam da böylesi bir dönemde parçaladılar Leviathanın vahşet saçan yüzünü. Deldiler soykırımcı zihniyetin beynini. Sara ve Rûken’in ve yüzlerce ölümsüzlerin takipcisiydiler onlar. Zilan Ölümsüzler Taburundan geldiler. Kararlılıkları isimlerinden belliydi. Ve Kürdün sadece ölümü çıplak gözlerle gördüğü an direnen gerçekliğinin kırılıp, yaşarken öldürülmenin ne demek olduğunu görebilecek, aydınlığı yürek ve bilinçte edinmenin anlamlı ifadesi oldular. Rojhat ve Erdal yoldaşlar, karanlık planların yapıldığı yere girdiler ve burdayız diyerek ölümsüzleştiler..
Rojger Hêlîn ve Asya Ali Tarihin Yeni Bir Aşamasıydı Onlar
Tarihten günümüze, bir yolculuktur Ekim ayı… Yine bir ekim ayı, canavarların yetiştirildiği Ankara da savurdular çirkin oyunlarını, özgür yarınları kurmak için. Kim demiş özgürlük tanımsızdır diye. Asya ve Rojger yoldaşlar yaşamları ile tanımladılar tanımsız denen özgürlüğü. Ve düşmanın yaşadığı her yerde düşmanın nefesini kestiler.
Özyönetim direnişlerinden etkilenen Rojger Hêlîn halkının özgürlüğü için büyütmüştü kavgasını ve ona güç katan yoldaşları ile buluşmuştu. Bu yoldaşlardan biriside özgürlük abidesi olan Asya Ali yoldaştı… Halkının öfkesi ile yoğurmuştu duygularını. Ve söz verdiler özgür Önderlikle buluşmaya. Onlar yoldaşlarının başarı hedefi, halkının acıları ile bilediler kavgasını. Ve bükülmeden yürüdüler. Asi ve asildiler. Toplandılar güneşin etrafında ve yemin ettiler özgürlüğe susamış halkına. Yine bir Ekim ayını seçmişlerdi. Kutsallık ve erdemlilik savaşımı, Ekim ayında lanetliliğe karşı koyuyordu. Şehadetler, komplolar, katliamlar… Öfke seli gibi yürüdüler çocukların katili olan katliam makinelerinin üzerine. Her kurşun sesinde bir özgürlük çağrısı. Bu artık bir son olmalıydı, özgür yaşamın yaratıcısı olan güneşin kapıları açılmalı, sesi duyulmalıydı. Duyulsun ki ısınsın kutsal topraklar ve kızgın dağlar. Çünkü özgürlük onun kapısından geçiyordu. Bütün oyunlara rağmen pes etmedi 52 yıllık mücadelenin kahramanları ve Ekim ayına anlam biçtiler yaşamları ve şehadetleri ile. Onların anlamı ölüm ile yaşamı birleştirmekten geliyordu. Çünkü Yaşam ve diriliş iç içe gerçekleşiyordu. Bunla beraber ise ölümsüzlük. Onlar çalınmış bir halkın tarihini yeniden yazdılar ve dirhem dirhem ördüler insanlığın beşiği olan Kurdistan’da hakikati. Onların her biri özgürlük, her biri aydınlık ve doğru yaşamın manifestosu…
Bizlerde bu hakikatin sayesinde bugünlere gelenler olarak bütün Ekim şehitlerini saygıyla, minnetle anıyoruz. Hayalleri olan özgür Kurdistan’da, özgür Önderlik ile yaşama arzusunu gerçekleştireceğimizin sözünü veriyoruz.
