HABER MERKEZİ-
Şiir: Şarkılı Ülkelerinin Çocukları
Yoldaş!
Bak!
Ateşin pençesi yırtar göğsümü.
Tam mevsiminde intikamın fırtınası kopar.
Şarkılı ülkenin çocukları büyür öfkeyle.
Vaktidir bu öfkeyi tutuşturmanın.
Göklere, göklere selam salmanın.
Bak!
Müjdeli yüzyıla kötülükler sızmakta.
Adını bilmeyen çocuklara and okutmakta.
Bak!
Kan karargahı Ankara’nın bedenlerce ölüm seriliyor caddelerine.
Ölüm tırmanıyor minarelerine
Ahitleri bozmuşlar.
Şarkılı ülkede dalgalanan öfkeyi unutmuşlar.
Bak!
Kirli cumhuriyetin yüzüne, kan kararıyor ellerinde.
Aldanmışlıklarına kahkaha atarlar.
Bizi hala ağıtlı ülke sanırlar.
Oysa fedailik dinine girdiğimizde ağıdı unuttuk biz.
Öfke ile yeşerdi bu ağaç.
Öfke saçtı her bir dal.
Öfke kuşandı Heval Erdal…
Bak!
Kan yeri ağırmış.
Dağ doruklarında bir govend başlamış.
Ülkemizin güneşi aydınlanmış.
Vakittir!
Sar bombayı bedenine,
günahın başkentine.
Başkentin orta yerine.
o kutsal öfkeyi kopar at.
Yeni bir Newroz coşkusuyla
adın ateş olsun Heval Rojhat.
Unutanlara bizi hatırlat!
Kaynak: jinenciwan8.xyz
