HABER MERKEZİ – Gürcan Korkmazın kaleminden;
Özgürlük Yoldaşının Anısına
25 Eylül 2019 tarihinde şehit düşen ‘Özgürlük yoldaşlığının sembolü’ Ali Rıza Altun arkadaşı şahadetinin 6. yıldönümünde saygı, sevgi ve özlemle anıyoruz.
Rıza arkadaşı her düşündüğümde en çok hayıflandığım husus kendi yaşamını yazmamış olmasıdır. Keşke o da Sakine Cansız (Sara) arkadaş gibi “kavgayla dolu” yaşamını yazsaydı. Zaman zaman kendisine ‘yaşamını, anılarını yazsan çok iyi olur’ dediğimde ‘daha zamanı var’ diyordu. Onun Kemal Pir arkadaşla yaşadıklarından tutalım zindan sürecine, oradan Avrupa’ya uzanan ve Özgürlük dağlarında nefes nefese mücadeleyle geçen yaşamı bir romandan öte derslerle dolu bir tarihi belge olurdu. ‘Yazsam anlatacağım çok şey var, ciltlere sığmaz ama şimdi erken’ diyordu. Elbette söyleyeceği çok şeyi vardı. Bu bile onun hakikatlere karşı ne kadar hassas olduğunu gösteriyor. Yeri ve zamanı gelmemiş hiçbir sözü söylememek gibi bir yaşamsal duruşu vardı.
Yine de keşke anlatsaydı diyorum. Çünkü Partimizin ilk karargahı olan Tuzluçayır’daki evlerini, Kemal Pir yoldaşla geliştirdikleri arkadaşlığı ve ilk silahlı eylemlerini, ‘şirket’ adını almasını sağlayan pratik zekasını ve örgütleyiciliğini, illegal eylemlerdeki yaratıcılığını ve atikliğini, Önder APO ile ilk tanışmalarını en iyi o anlatabilirdi. Böylece her genç yoldaş ilk gençlik çalışmalarının ruhunu, dinamizmini ondan dinlemiş olurdu. Bize anlattığı faşistlere karşı eylemleri dinlediğimizde içindeymişiz gibi heyecan duyuyorduk. ‘Hedeflediğim hiçbir faşist elimden kurtulamazdı’ diyordu. Bir keresinde Dersim’de polis tarafından yakalanmaya çalışılır. Polis köprünün iki yakasını da tutar. Rıza arkadaş bu çıkmaz durumdan da bir çıkış yolu bulur. Kış mevsiminde gürül gürül akan dereye atlayarak kurtulur. O an orada bu eylemi gerçekleştirecek başka birini bulmak zordur. Bu düzeyde cesur ve kararlı bir devrimcidir. Mücadelemizin ilk devrimci halk savaşı deneyimi olan Siverek direniş sürecinde Mehmet KARASUNGUR arkadaşlarla birlikte Askeri Konsey’de yer alan, ilk komutanlarımızdan olan Rıza arkadaş hem askeri çizgimizin hem devrimci militanlığın büyük bir temsilcisi olmuştur. Onu ikinci Kemal PİR olarak tanımlamak hiç yanlış olmayacaktır. 1980 askeri darbesiyle birlikte tutuklanıp Diyarbakır zindanında kalır. O vahşet koşullarında yine Kemal PİR yoldaşın en yakınında, hakikat yoldaşlığının örnek bir temsilini sergiler. Faşist şef Kenan Evren’e ‘şu zindanda öyleleri var ki, başlarını kessen fikirlerinden vazgeçiremezsin’ dedirten direnişin sahiplerinden biri de Rıza arkadaştır.
Zindandan çıkar çıkmaz Önderlik sahasına geçer. Ben onu ilk kez 1993 yılında o zaman ikinci kez gittiğim Önderlik sahasında tanımıştım. Görür görmez kardeşi şehit Haydar Altun (Kara Ömer) arkadaşa olan benzerliği dikkatimi çekmişti. İkisinin de saçları kıvırcıktı, zayıf uzun boylu ve esmerdiler. Adeta bir ikiz gibi benziyorlardı. Ama bu benzerlik sadece biçimsel bir benzerlik değildi. 1989’da tanıştığım ve 1990 yılında şehit düşen Kara Ömer yoldaş da atik, atılgan, durmak ve yorulmak nedir bilmeyen tam bir militan savaşçıydı. Rıza yoldaşın da böyle kabına sığmayan bir dinamizmi vardı. Okuma zamanları dışında her zaman pratik içindeydi ve Önder APO’ya çok yakın çalışıyordu. 1993 yılında ilk ateşkes ilanının yapıldığı basın toplantısında Önderliğin hemen arkasında ayakta durduğu görüntü bir çoğumuzun hafızasındadır. Diplomatik faaliyetlerin içinde ilk yer alışı o zamana denk gelir.
Daha sonra onunla Partimizin 5, 6 ve 7. Kongre süreçlerinde de beraber kaldık. Rıza arkadaş gerilla yürüyüşlerinde yorulmak nedir bilmeyen bir tempoya sahipti. Çok az arkadaş onun temposuna yetişebiliyordu. Yaşamının her alanında böyle bir tempo ve canlılığa sahipti. Her arkadaşla ilgilenip tartışıyordu. Pratik işlere de kendisi koşturuyordu. O dönemler askeri faaliyetlerle diplomatik faaliyetleri iç içe ustaca yürütüyordu. Bu süreçten sonra örgütsel çalışmalar için Avrupa sahasına geçti. Tekrar ülkeye döndüğü 2008 yılına kadar onu göremedim fakat ülkeye geldiğinde aynı kampta beraber kaldık. Onu o zaman yakından daha iyi tanıdım. Bu sefer onun günlük yaşamını daha yakından gözlemleme fırsatı buldum. Gerçekten çok düzenli, disiplinli ve titiz bir günlük yaşamı vardı. Devrimci kültür ve ahlakı yaşamının her anında yansıtıyordu. Ölçülü yaşıyor, ilkelerden taviz vermiyordu. Yenilgiyi kabul etmeyen mutlaka başarmaya odaklanan bir tarzı vardı. Bu özelliklerinin iyi anlaşılması için birkaç örneği paylaşmak istiyorum.
Sadece evin içini düzenli ve temiz tutmazdı aynı şekilde dışarıyı da temizler, düzen verirdi. Bir dönem çalışmalarının niteliğinden dolayı köy evlerinde kalmışlardı. Evinin bahçesinde bostan ekiyordu. Adeta her bitki ile ayrı ayrı ilgilenir, çok özenle bakımını yapardı. Ama bir kere olsun o bahçeden bir sebzeyi veya bir bağ yeşilliği tek başına yememiştir. Önce arkadaşlara gönderirdi. Kendisi mutfağa girmeyi ve arkadaşlara yemek hazırlamayı da çok severdi. Özel misafirleri olduğunda mutlaka kendisi mutfağa girer, hazırlık yapardı. Sofra kurulduğunda önce herkesin hazır olup olmadığını sorar, olmayan varsa önce onun payının kaldırılmasını ister, sonra yemeğe başlardı. Kendisinden çok arkadaşlarını düşünen bir yönü vardı. En çok da Parti değerlerini düşünür ve korurdu. Bir soğanı bile soyarken kabuğunun sadece bir katmanını kaldırır, ‘değerdir, ziyan olmasın’ derdi. Bazılarının ayakkabılarının topuğunu kırdığını görünce çok öfkelenirdi. ‘Parti kültürümüzde böyle bir şey yoktur, arkadaşlar neden dikkat etmiyor ve neden değerleri korumuyorlar’ diye eleştiride bulunurdu. Dağları, doğayı çok seven bir arkadaştı. Toprağa tutku derecesinde bağlıydı. Köylülerle ilişkileri, dil konusunda zorlanmasına rağmen çok güzeldi. Tüm köylüler onu sever, sevgilerini belli edecek armağanlar getirirdi. O da onlara çok değer veriyordu. Yakınlarında kalan yalnız ve yaşlı bir köylü için her gün arkadaşların yemek götürmesini isterdi. Bahar mevsiminde araziye çıkıp ot toplamayı çok severdi. Ot topladığımız zamanlarda bana ‘heval Gürcan sen hızlı ve çok topluyorsun, sana yetişemiyorum. Ama yemek yapma konusunda da sen bana yetişemezsin’ diyordu. Gerçekten çok esprili bir dili vardı. Arkadaşlara takılmayı çok severdi. Beraber ot toplamaya çıktığımız diğer arkadaşlar için ‘bunlar ne toplayabiliyor ne de pişirebilirler. O zaman fotoğraflarımızı çeksinler ve topladıklarımızı taşısınlar’ diye takılırdı. Toplanan her otu tek tek ayıklar, yıkar, temizler ve pişirirdi. Doğayı seven her insanın doğallığı onda da vardı.
Tabii Rıza arkadaş olunca silahsız bir anı olmaz. Araziye her çıktığında tabancası mutlaka yanında olurdu. Benim silah getirmemi isterdi, kendisi atış yapmak için tabancasını alırdı. Onun kadar iyi tabanca kullanan arkadaş görmedim diyebilirim. Çok iyi ve güçlü bir nişancıydı, attığını vuruyordu. Tavla ve satranç oynamayı çok seven, usta bir oyuncuydu. Bu oyunlarda çok az yenilirdi. Oyuna da adeta bir savaş ciddiyeti ile yaklaşıyordu. O nedenle yenildiğinde, bunu kabullenmez kazanıncaya kadar bırakmazdı.
Rıza arkadaş mutlaka yanındaki arkadaşların görüşünü alıyordu. Hangi işi yapsa bize de sorar, çok dikkatli dinlerdi. Günlük gelişmeleri her gün gelip bize sorar, ona aktarmamızı ister ve bizimle tartışırdı. Olayları anlatmamız ona yetiyordu, onları çok derinlikli bir şekilde analiz ediyordu. Dili, üslubu çok kavratıcıydı. Eğitimlerde ders anlatımı çok akıcıydı. Önder APO’dan aldıklarını sade ve anlaşılır bir dille anlatıyordu. İdeolojik ve felsefik olarak birikimli ve nitelikli bir diplomattı. Onun eğitim tarzının ve diplomasiye yaklaşımının anlaşılması için PKK Sakine Cansız Ocağında verdiği ‘Evrensel Tarih ve Ortadoğu’ dersinden kısa bir alıntı paylaşmak istiyorum.
“Amerika Ortadoğu’ya işgal girişiminde bulunduğunda bazı çevreler hatta Kürt çevreleri de “Amerika Ortadoğu’yu işgal ederse Saddam devrilecek ve Kürt sorunu çözülecek” dediler. Bu kadar soruna yol açmış bir Amerika’nın ne yapacağını çok fazla düşünemediler.‘ Amerika Saddam’ı yıkar, sonrasında İran ve Suriye’yi vurur, Kürtler de bağımsız bir devlet olarak ortaya çıkarlar’ biçiminde bir gaflet içerisindeydiler. Peki Kürdistan’ı kim böldü, kaç yüz yıldır Kürdistan’ı bu halde tutanlar kimlerdir? Bu tür görüşler tarih bilincinden yoksun görüşlerdir, tarih perspektifinden yoksun bakış açılarıdırlar. Böyle bir bakış açısı da işbirlikçilik anlamına geldiği gibi; toplumsal, tarihsel, sınıfsal perspektiften yoksunluk anlamına da geliyor.
Kapitalist modernitenin 18. yüzyıldan beri bölgede yürüttüğü siyasetten Kürtlerin payına düşen nedir? Kürtleri bölgedeki gelişmelerin dışında tutmak, kültürel soykırım noktasında başkasına sürekli şantaj olarak elinde hazır tutmak. Şimdi modernitenin krizinin dünyada, Ortadoğu’da derinleşmesiyle kendisini reforme ettiği bir yerde Kürtlerin sorunlarını çözme temelinde değil de, kendi sorunlarını çözme temelinde Kürtlere yeni bir biçim vereceklerdir. Geldiğimiz noktada eğer bazı olumluluklar varsa da bu olumluluklar kapitalist moderniteyle bağlantılı değildir, Kürtlerin kendi özgürlük mücadelesiyle ilgilidir, bölgesel konumlarıyla ilgilidir.
Rıza arkadaş gençliğinde iyi bir örgütleyici, etkili bir eylemci, pratik zekasıyla güçlü planlamalar yapan inançlı bir devrimci olduğu için kendisine ‘şirket’ deniliyordu.
Gençliğinde sahip olduğu bu özellikleri koruduğu için daha sonra örnek bir gerilla komutanı ve başarılı bir diplomat oldu.
Onu ne kadar anlatsam yetersiz kalır. Şehitler karşısında bize düşen görev onların anılarını yaşatmak ve amaçlarını başarmaktır. Bu temelde Ali Rıza Altun arkadaşın şahsında başta bütün Eylül şehitleri olmak üzere tüm şehitlerimizi saygı, sevgi ve minnetle anıyorum.
Kaynak: Yurtsever Gençlik Dergisi
