HABER MERKEZİ – Kurdistan’da ve Rojava da yaşanan kadın devrimi ardından, dünyanın dört bir yanındaki kadınlar devrimden örnek ve umut alıyor ve kendi topraklarında bu mücadeleyi nasıl geliştirecekleri üzerine yoğun çalışmalar ve tartışmalar geliştiriyor. Brezilya’dan kadın kolektifi olan Lúbris Rubra, devrim hakkındaki görüşlerini ve Brezilya’daki kadın mücadelesinin gerçekliğini paylaştı. Ajansımız Melissa, Julia ve Carlota ile görüştü:
“AMACIMIZ KADINLARIN DEVRİM İÇİN MÜCADELE ETMESİNİ SAĞLAMAK”
“Burada Lábis Rubra örgütünün bir temsilcisi olarak konuşuyorum ve çalışmalarımız ve kolektifimiz hakkında konuşma ve bize yöneltilen soruları yanıtlama fırsatı verdiğiniz için teşekkür etmek istiyorum. Lábris Rubra, Mato Grosso do Sul (BR) eyaletinde ortaya çıkan sınıfçı feminist bir örgüttür ancak kendimizi sadece burada kalmakla sınırlamak niyetinde değiliz. Brezilya’nın diğer eyaletlerinde ve daha sonra tüm Latin Amerika’da merkezler oluşturmak istiyoruz.
Lábris, feministleri sınıfsal bir perspektiften örgütleme ihtiyacından doğmuştur; kapitalist toplumda belirli bir yere sahip olan kadınların, tarihsel olarak ev işi ve bakım alanına atanan politik kategori olduğu anlayışına dayanan kolektifimiz, bilimsel, bilgilendirici ve sanatsal üretimin yanı sıra taban çalışması ve farkındalığa da odaklanmakta ve kadınlara yardım etmektedir. Bu nedenle amacımız, kadınların kendi gündemlerinin farkına varmaları, birleşmeleri ve devrim için mücadele etmeleri için koşullar yaratmaktır, çünkü ancak bu bizi kapitalist toplumun çelişkilerinden kurtaracaktır.”
Bu önemin nedeni, tarihsel olarak kadın olarak doğan bireylerin binlerce yıl boyunca erkeklere tabi bir sınıf olarak görülmüş olmalarıdır. Erkek egemen zihniyet bu araçları bizleri (kadınları) kendilerine göre ikincilleştirmek için yaratmıştır.
Bu ikincilleştirme öncelikle biyolojik özelliklerimizden ve cinsel sömürü ve sömürülecek emek üretimi için kullanılan kadın üreme sisteminin yeteneklerinden kaynaklanmaktadır. Bu yüzden biz kadınların bir arada olması önemli, çünkü hepimiz bu bedene sahibiz, bu bizi birleştiren ortak bir şey. Ve bedenin, üstün olarak konumlandırılan bu sınıf tarafından, yani erkek tarafından nasıl kontrol edildiğini, tahakküm altına alındığını. Bu gözlemden, bu üreme kapasitesinden gelen algıdan, fikirler yaratıldı – ki biz bunu bir üst yapı olarak anlıyoruz – ki bunlar kadınların bu alt sınıflığını destekleyen fikirlerdi, bu yüzden erkekler dünyadaki her şeyi adlandırdılar, dünyanın tarihini kendi bakış açılarından anlattılar. Yani erkeklerin adlandırdığı bu dünyaya dönüp baktığımızda, bizim tarihimizle, bizim hikayemizi anlatmamızla, bizim bakış açımızla, bizim algımızla, insanlığın bugüne kadar yaşadığı bütün tarihle ilgili olmayan bir mantık var.
“ATAERKİLLİK DÜŞÜNCE SİSTEMİMİZİ ŞEKİLLENDİRİYOR”
Bu yerlerde erkekler toplu halde bulunmamızı bile engellediler. Her zaman kendi aralarında olabilecekleri yerler olmuştur, eskiden kardeşliklerde ya da çarşamba gecesi futbol maçında, hatta kadınların çoğunlukta olduğu yerlerde bile, örneğin dinde olduğu gibi. Din öyle bir şey ki, eğer verilere bakarsak, kadınlar gerçekten her zaman temel olmuştur, erkekler bir güç alanındadır ama kadınlar dinin en büyük ‘tüketicileridir’ ve yine de orada bunu organize eden bir erkek vardır. Dolayısıyla, tarihsel olarak, biz kadınların kendi perspektifimizden hikayemizi anlatabileceğimiz ve bizi birleştiren şeyin ne olduğunu anlayabileceğimiz yerler yok, çünkü kendi perspektifimizden bir anlatı anlatmaya başladığımızda tüm bunları kolektif bir deneyim olarak bir araya getirebileceğimizi, kendi deneyimimizden kolektif bir deneyime doğru genişleyebileceğimizi ve bir yaşam üretme işinden daha eski bir şey olmadığını fark ediyoruz.
Kadın cinayetleri, tecavüz, fuhuş, fiziksel ve sözlü, psikolojik ve mülkiyet saldırganlığı ile ilgili veriler, kadınların aslında mağduru oldukları gerçek ve kapsamlı bir psikolojik savaş yaşadıklarını ve birçoğunun bir dişlinin parçası olduklarını, bedenlerinin ve işgüçlerinin kontrol edildiğini ve sömürüldüğünü anlamaktan uzak olduklarını göstermektedir. Patriyarka tarafından yaratılan ve onları eşitsizliklere ve şiddete ikna etmeye ve yabancılaştırmaya hizmet eden sayısız sembolik aracı bile anlamıyorlar. Çünkü ataerkillik düşünce tarzımızı şekillendiriyor, erkeklerin ve kadınların nasıl görüldüğünü ve hatta biz kadınların ne istediğimize dair arzularımızı şekillendiriyor. Bu yüzden sık sık farklı bir hayat seçme iradesine bile sahip olmayan kadınlar görüyoruz.
ROJAVA’YA TEORİSİ VE PRATİĞİYLE BAKMAMIZ GEREKİYOR
Evet, mevcut durumumuzun kadın haklarının ve genel olarak tüm azınlıkların gerilemesinden ibaret olduğunu görüyoruz. Postmodernizm sınıf mücadelesini sadece söylemsel sorunlara indirgedi, bugün üniversitelerde ya da genel olarak bilgi üretim alanlarında artık kapitalizmi aşma araçlarına dayanılmıyor, kolektif olan bireyselleştirildi ama biliyoruz ki buralar çelişkilerin en yoğun yaşandığı, en büyük tepki ve direnişin olduğu yerler.
Brezilya’da hala görece rahat bir durum var… Devrimci hareketin yapması gereken sınıf, ırk ve toplumsal cinsiyet çelişkilerini açığa çıkarmak ve halk ayaklanmasını özerk ve örgütlü bir güç olarak örgütlemektir. Rojava deneyiminin Kürt kadınlarını analiz etmek ve onlardan öğrenmek için en önemli deneyimlerden biri olduğuna inanıyoruz. Brezilya’da kadınların maruz kaldığı kadın düşmanlığı ve acımasız şiddete rağmen henüz bir kadın bilinci ve isyanı oluşmadı. Dünyanın dört bir yanındaki kadınlarla dayanışma içinde Brezilyalı bir kadın kurtuluş hareketi inşa edebilmemiz için Rojava’ya teorisi ve pratiğiyle bakmamız gerekiyor.
Son olarak şunu söylemek isterim ki Rojava Devrimi bize toplumsal özgürleşme olmadan bireysel özgürleşmenin mümkün olmadığını gösterdi. Rojava’dan öğrendik ki kadınların özgürleşmesi tüm toplumun ve yaşamın tüm parçalarının özgürleşmesini belirler. Kadınlar olmadan Devrim de olmaz. Brezilya ve Latin Amerika’da Rojava ilkelerine dayalı bir toplum inşa etmeyi umuyoruz.
Kadınların kurtuluşunda, herkesin katılımına dayanan gerçek demokratik toplumsal örgütlenmede, sınıfların ortadan kaldırılmasında ve cinsiyet sisteminin kadın düşmanlığının ortadan kaldırılmasında uluslararası dayanışmada.
