NAVENDA NUÇEYAN- Rizgar Amed Nivîsand
“Modernîteya kapîtalîst nakokiya herî kûr a sedsalê afirandiye: Rêberekî ku rastiyê hildigire li Îmraliyê di tecrîdê de tê girtin; Berevajî vê, ciwanên ku divê daxwaza azadiyê bikin, belavbûyî, bêalî û bêrêxistin dimînin. Ev nakokî ne tesadufî ye. Ev encama plansaziyeke sîstematîk e. Lê ev plan tenê bi êrîşa dij-berxwedana rêxistinkirî ya ciwanan dikare were têkbirin.
Esîra fizîkî ya Rêber Apo ne tenê pirsgirêkek hiqûqî an mirovî ye; Ev rasterast dîlgirtina îradeya siyasî ya gelekî ye. Tecrîd êrîşeke îdeolojîk e. Ev êrîş bi bêhesaskirina ciwanan, kişandina wan nav xeleka xerckirina rojane û bêrêxistinkirina wan tê armanckirin ku biqede. Eger ciwan ji vê êrîşê haydar nebin, tecrîd ne tenê li Îmraliyê, lê li seranserê civakê wê bi bandor bibe.
Ji ber vê yekê, azadiya fîzîkî ya Rêber Apo ji bo ciwanan asteke dîrokî temsîl dike. Ev mijar ne tenê “kampanyayeke azadiyê” ye; Pêkanîna paradîgmaya nû şertek rasterast e ji bo sazûmankirina neteweya demokratîk û avakirina civakek azad. Ev erkê stratejîk ê serdema me ye. Divê ciwan vê erka stratejîk baş fêm bikin û li gorî wê pozîsyona xwe bi cih bikin.
Di vê çarçoveyê de, ciwan divê li ser bingehên jêrîn tevbigerin:
1. Zelaliya Îdeolojîk: Ciwan divê paradîgmaya Rêber Apo ne tenê di asta xwedîderketina hestyarî de, lê di heman demê de di çarçoveya wê ya zanistî û dîrokî de jî fam bikin. Modernîteya demokratîk çi ye? Koka krîza sîstema kapîtalîst li ku ye? Çima civak perçe perçe bûye? Ciwanek ku bersiva van pirsan nede, bertekdar û rûberî dimîne.
2. Kûrahiya Rêxistinî: Hêza kolektîf a ciwanan, ne beşdariya wan a takekesî, encaman bi dest dixe. Divê her dibistan, her tax, her qada civakî veguhere yekîneyeke rêxistinî. Divê ciwan bi rêya rêxistinên horizontal belav bibin û bi rêya disîplîna vertîkal berdewamiyê bi dest bixin. Divê ew bi kirinan biaxive, ne bi gotinan.
3. Hişmendiya Êrîşa Siyasî: Tecrîda li ser Rêber Apo tenê bi reflekseke parastinê nayê bersivandin. Divê ciwan bi çalakiyên siyasî yên çalak û afirîner lêdana sîstemê bişkînin û rojeva civakê destnîşan bikin. Divê her destwerdan nakokiya sîstemê eşkere bike; Divê her derketinek erdê stratejîk bi dest bixe.
4. Rewakirina li ser Astê Navneteweyî: Ciwan berpirsiyarê belavkirina ramanên Rêber Apo ne tenê di nav gelê Kurd de, lê di heman demê de li ser asta cîhanî ne. Hêza wê ya çareserkirina pirsgirêkan nirxek gerdûnî ye ku Rojhilata Navîn derbas dike. Ev nirx divê bi awayekî profesyonel di akademiyê de, di medyayê de, li kolanan û bi awayekî dîjîtal were pêşkêş kirin û meşrûkirin.
Têkoşîna stratejîk a ku li van çar deveran were meşandin ne tenê destkeftiyek azadiyê ye, lê di heman demê de serkeftinek îdeolojîk a serdema nû ye jî. Ciwan barhilgirê vê serfiraziyê ne. Ev ne girêdaneke hestyarî ye; Ev mecbûriyetek dîrokî, teorîk û siyasî ye.
Dema azadiya fizîkî ya Rêber Apo pêk tê, ne tenê derîyek vedibe; Di wê gavê de, rêça temen diguhere. Paradîgma rasterast diherike nav bingeha civakî, avakirina bi lez a jiyana nû û hilweşandina şerê taybet dest pê dike. Ev kêliya dîrokî tenê wê demê wê pêk were ku ciwan rêxistinkirî bin û di pozîsyoneke stratejîk de bin.
Bi kurtasî:
Azadiya Rêber Apo bi rêxistinkirina ciwanan wê pêk were.
Ciwan dê heya wê astê dîrokê çêbikin ku ew vê pêvajoyê bi stratejîkî fam bikin û birêve bibin.
Asta azadiyê ya vê sedsalê deriyê Îmraliyê ye.
Mifta wî derî di destê ciwanan de ye.”
