HABER MERKEZİ
En değerli yönetim örgütlü yönetimdir
Gayet tabii örgütlülük en zor eylemdir. Örgütlenme en gelişmiş bilinçtir, örgütlenme en gelişmiş yönetimdir, hassasiyettir, çabanın en özlü ifadesidir. En değerli yönetim, örgütlü yönetimdir. Doğru bir örgütsel yönetim savaş yönetiminin de özüdür. Böyle olursanız askeri çizgiyi çok güçlü örgütleyebilirsiniz, ekonomik çizgiyi çok iyi örgütleyebilirsiniz, lojistiği çok iyi örgütleyebilirsiniz. Halkı da çok iyi örgütleyebilirsiniz, diplomasiyi de örgütleyebilirsiniz. Neden? Esasta parti çekirdeğinin örgütsel yönetimine akıl erdirdiğimiz ve onu başarıyla yaptığımız için diğer bütün örgütsel yönetimler çok rahatlıkla yürütülebilir.
Bu tanıma göre sizin yürüyüşünüz felaket derecesinde. Şu anda parti gerçekliğinizi çözdüğünüzde, onun tarihsel boyutlarına kadar indirgediğinizde göreceğiz ki siz hatayı, parti tanımına göre yapmamakla ve yine en büyük yanlışlığı parti tanımına göre kendinize bir istikamet vermemekle yapmışsınız. Ve bütün çabaları, yalnız kendi çabalarınızı değil, özellikle önderliksel çabaları boşa çıkarıyorsunuz. Daha da kötüsü, bu yürüyüşünüz kendinizi, ister hatalarınızın, kusurlarınızın sonucu olsun ister bazı başarılarınızın sonucu olsun, tam gerçeklikle bağlamadı. Bazıları kaybetmişse, doğru olduğunuz ve kazandığınız halde o kayıp sizin de kaybınız oluyor. Ve bazıları kazanmışsa, siz tamamen kaybettirdiğiniz halde ona da sahip çıkmakla büyük haksızlık, dolayısıyla kendinizi kandırmayı yaşıyorsunuz.
Gerek güncel, gerek tarihi açıdan pratiğinize baktığınızda en tehlikeli yanınızın bu olduğunu rahatlıkla belirtmek mümkündür. Bunu da kötü niyetli değil, çok iyi niyetli, varını-yoğunu ortaya koyarak yapıyorsunuz. Ama parti tanımına göre olmadığı için, bu parti yaşamına verilen koca bir zarar oluyor. Burada muazzam bir tepkicilik var. Kendi kendini savunma keyfiliğine kılıf biçme, haklı gösterme, neden örgütlenmeye gelememiş, bunun bahanesini her tarafta arama, parti tanımının tüm ölçülerine göre kendini sağlam görme, hep başkalarını suçlu görme ve böylece parti yürüyüşünü keyfince yorumlayıp götürme var.
Parti imkanları arttıkça, örneğin Önderlik tarzının partiyi bütün iç-dış engellemelere rağmen sürdürmesi geliştikçe, buna yüzde yüz engel teşkil edenlerden tutalım önemli düzeyde gereklerini yerine getirmeye çalışanlara kadar hepsinin, “ben de tam bunun sahibiyim” demesi var. Sen yetersizsin ve tersini yapmışsın, nasıl sahip olacaksın? “Partinin hatalarının sonuçları benden uzak dursun, başarıları benim olsun” anlayışı veya başkalarının yanlışlıklarının kurbanı olma, kendi doğrularına da sahip çıkamama tersi bir yaklaşım oluyor. Ve böylece de parti tarihinin en körce, en oportünistçe tanımına denk gelen bir anlayış, bir yaklaşım tarzının sahibi olursunuz.
Burada ölçüler fena dağılmış. Parti tanımı bir tarafta, diğer tarafta sizlerin yaşam süreciniz. En kötüsü de kemikleşme var. Parti vicdanının tıkanması var, parti hassasiyetlerinin bir tarafa bırakılması var. Bunun da sonucu daha fazla bireycilik, eski toplumun, hatta düşman düzeninin etkilerini dobra dobra taşırma var. Hiç sıkıntı bile duymadan nereye götürür, ne götürür demeden kendini dayatma. Bu artık tam bir vicdansızlık halini almıştır ve bu tipi durdurmak artık imkansızdır. Çünkü emeğinin çok üstünde bir parti itibarını yakalamıştır, parti olanağının başına geçmiştir. Rüyasında bile belki de görmediği bir kişisel etkinliğe kavuşmuştur ve onu bırakmamak için on defa kelleyi de koltuğuna alır. Orada bir cani bile kesilebilir. O yetkiyi, o gücü elinden kaçırmamak için her türlü iftirayı yapar, her türlü demagojiyi kullanır, olmazsa küser, olmazsa alttan oynar, daha da olmazsa kaçar.
Partilileşmeyi kişiliğinde uygulayan, zaferin garantisidir
Parti içinde güç kazanmış ama yanlış, parti tanımının dışında güç kazanmış kişi, bu anlamda tam bir beladır. Düşmanın gizli kontraları, onun yanında solda sıfır kalır. Düşmanın gizli kontrası, provokatörü, parti içinde ufak bir zarar verir, açığa çıkar. Bu ise genellemeci, yani tasarrufçu olduğu için, tüm gücü ustaca kontrolüne aldığı için ve üzerine de açıktan tasarrufatı egemen kıldığı için, tehlike sınırı artık akıl almaz ölçüdedir. İktidar uğruna öncelikle babasını asan çingeneye benzer.
Kürt olayında bu şiddetlidir. Duyguları, düşünce ve bilinç birikimi çok geri ve çarpık olduğu için, bunların toplam ifadesi örgüt gücüyle birleştiğinde, bu bir canavar olur, canavar kesilir. Artık onu durdurmak imkansızdır. Nitekim bizim önder militanlarımızın, komutanlarımızın yürüyüşünün bu hatalı biçimlerini durduramıyoruz. Ölüme gidiyor, kendisiyle birlikte altın değerinde değerleri bitiriyor.
Öncelikle yapılması gereken, onu durdurmaktır. Tabii bunun zıddı da, emeğinin farkında olmayan köle kadro tipi, hamal kadro tipidir. İşler kötüye gidiyor, kendisi de boşa gidiyor, umurunda bile değil. Artık bastıran bireyin, işi alıp götürenin emrine takılmıştır. Parti tanımı bunu da kabul etmez. Parti tanımına göre katılım kolektiftir, inisiyatiflidir, doğruya sonuna kadar evet, yanlışa ve yetersizliğe de sonuna kadar yanlış demek inisiyatifini her kadrosuna tanır. Kadro bu inisiyatifini kullanamadığı için, baştaki uçurumun kenarına da götürse, boyun eğer. Hatta birlikte düşer.
Halbuki biraz sesini kaldırsa bunlar olmayacak. Ölçülere göre bu gidişat doğru değil, taktiğe uygun da değil, çizginin uzun vadeli çıkarına uygun değil. Parti tanımının militanlık asgari ölçülerine de uygun değil, yaşam ölçülerimize uygun değil, “Heval, partililik ölçülerimiz bunu kaldırmaz, gel sana doğrusunu göstereceğim, seni ikna edeceğim” denildiğinde, “Yok ben ikna olmuyorum, ben bastırıp götüreceğim” cevabını veriyorsa, “Hayır, partiye bağlılığımın, parti tanımına uygun katılımımın bir gereği olarak ben seni önce teşhir ve tecrit edeceğim. Bu da olmazsa senden kopacağım. En yakın bir parti organına gideceğim ve ayrıca varsa gücüm tedbirini de alacağım ve ayrıca seni doğruya davet edeceğim” biçiminde mücadeleyi vermesi gerekir.
Tabii bunun da ne ölçülerini, ne yerini, ne zeminini bilmediği için, kurnaz kimse, bastıran kimse alıp götürüyor. Ondan sonra da hamalvari çaba sahibi sıkılıyor. Neden böyle oluyor diye şikayet ediyor, bunalıma düşüyor, tıkanıyor ve bu da daha fazla partinin başına bela oluyor. Diğeri daha da bunların canına okuyor, problemi kangrene çeviriyor. Artık partinin bin bir emekle topladığı bütün değerler, bu iki tarafın karşılıklı uzlaşması temelinde bir dinamitten daha fazla dibine bir patlayıcı yerleştirilerek bertaraf ediliyor.
Dolayısıyla temel sorununuz; eğer gerçekten bir partililik niteliğiniz varsa, bu niteliği bütün parti tarihine uygulamadır veya parti tarihini bu temelde incelemek ve güncel partileşme sorunlarına bu yaklaşımla çözüm gücü olmaktır. Bu anlamda parti tarihini doğru çözen, parti tanımını da esas alarak doğru çözen, güncellikte de böyle bir partilileşmeyi kişiliğinde uygulayan zaferin garantisidir, çizginin başarısının garantisidir. Herhangi bir yerde doğru çalışma tarzının garantisidir. Tüm bu ortaya çıkacak yanlışlıklara karşı panzehirdir. Ne kadar sorun varsa çözer. PKK militanı budur. Onun için her gün parti tarihinin bilincine ihtiyaç vardır. Bu partiyi parti tanımına göre kim yaşatmış, nasıl yaşatmış, iç-dış bütün alanlarda, zindanda, dağda, Avrupa’da nelere karşı nasıl mücadele edilmiştir? En önemlisi de gerçekten bu parti şimdiye kadar nasıl yaşatılmıştır, bunun can alıcı kısmı nedir?
Devam Edecek…
